برنامه ای که امروز نوشتم یک فایل متشکل از تعدادی سایت رو از شما میگیره (بدون http) و سایت هایی که وجود دارند رو برای شما در یک فایل به نام ok.txt میریزه. همچنین با اجرا کردن این برنامه خروجی به طور همزمان برای شما به نمایش در میاد... :)
برای دیدن کد به ادامه مطلب برید:
ریچارد متیو استالمن در دنیای مجازی به عنوان هکر شناخته نمی شود بلکه او را به عنوان رهبر مبلغان نرم افزارهای آزاد می شناسند. اما همین رهبر به علت قدرتی که در برنامه نویسی دارد هکر ماهری هم هست. در ضمن او از دشمنان سرسخت مایکروسافت است. در دسته بندی هکرها یک هکر کلاه سفید است و در دنیای مجازی تا به حال خرابکاری نکرده ولی مانند هر هکری به حریم شخصی اعتقاد ندارد و می گوید تمام اطلاعات دنیا باید به اشتراک گذاشته شود. این هکر روسی کنفرانس های بسیاری درباره هک و هکرها برگزار کرده و چهره هکرهای واقعی را به دنیا نشان داده است. یکی از کارهای معروف او هک کردن قوی ترین سیستم امنیتی مایکروسافت است. استالمن درحالی که نماینده مایکروسافت در کنفرانس و در حال توضیح دادن همین مثلا قوی ترین سیستم امنیتی بود به شبکه نفوذ کرد و در مقابل همه حضار و تنها در مدت 8 دقیقه، نرم افزار را هک کرد و در فهرست سیاه مایکروسافت قرار گرفت.
زندگینامه ریچارد متیو استالمن Richard Matthew Stallman :
نام و نام خانوادگی : ریچارد متیو استالمن
تاریخ تولد : ۱۶ مارس ۱۹۵۳
محل تولد: نیو یورک، ایالات متحده آمریکا
شغل: رئیس بنیاد نرم‌افزارهای آزاد
محل تحصیل : دانشگاه هاروارد (لیسانس فیزیک)
شناخته شده برای : جنبش نرم افزار آزاد، گنو، ایمکس، GCC
$ echo $$
29949
امروز در ادامه بحث دیروز میخوام به بررسی باقی توابع ریاضی در پایتون بپردازم:
max
قاعده استفاده از این تابع به صورت زیر است:
max( x, y, z, .... )
این تابع تعدادی عدد رو از شما میگیره و ماکزیمم اون رو براتون حساب میکنه:
#!/usr/bin/python
print "max(80, 100, 1000) : ", max(80, 100, 1000)
print "max(-20, 100, 400) : ", max(-20, 100, 400)
print "max(-80, -20, -10) : ", max(-80, -20, -10)
print "max(0, 100, -400) : ", max(0, 100, -400)
خروجی برنامه پایتون به صورت است:
max(80, 100, 1000) : 1000
max(-20, 100, 400) : 400
max(-80, -20, -10) : -10
max(0, 100, -400) : 100
min
قاعده استفاده از این تابع به صورت زیر است:
min( x, y, z, .... )
این تابع نیز تعدادی عدد به عنوان ورودی گرفته و کوچکترین عدد از بین اون ها رو انتخاب و نمایش میده:
#!/usr/bin/python
print "min(80, 100, 1000) : ", min(80, 100, 1000)
print "min(-20, 100, 400) : ", min(-20, 100, 400)
print "min(-80, -20, -10) : ", min(-80, -20, -10)
print "min(0, 100, -400) : ", min(0, 100, -400)
بعد از اجرای اسکریپت خروجی زیر رو دریافت میکنید:
min(80, 100, 1000) : 80
min(-20, 100, 400) : -20
min(-80, -20, -10) : -80
min(0, 100, -400) : -400
_ALI
TOKEN_1
VAR_A
VAR_B
2_VAR
-VARIABLE
VAR1-VAR2
VAR_A!
var1 = 1
var2 = 10
del var1[,var2[,var3[....,varN]]]]
del var
del var_a, var_b
شل یک محیط واسطه رو برای ارتباط شما با سیستم فراهم میکنه. شل از شما مقداری رو میگیره و محاسبات رو بر اساس اون مقدار برای شما انجام میده. وقتی اجرای برنامه تمام میشه خروجی برای شما نمایش داده میشه.
شل محیطی ست که میتونه دستورات برنامه ها و اسکریپت های شما رو اجرا کنه. همونطور که سیستم عامل های مختلفی هست شل های مختلفی هم وجود داره.
Shell Prompt
علامت شل $ می باشد که وقتی ظاهر شد شما میتونید دستورات لازم رو وارد کنید. بعد از اینکه دستور رو نوشتید و اینتر رو زدید, شل مقدار ورودی رو از شما میگیره. هر دستور در لینوکس به خودی خود یک داده از نوع رشته ست که به صورت پیوسته و ناگسسته نوشته میشه.
دستور زیر تاریخ و ساعت رو به شما نشون میده:
$ date
Tue Jun 24 20:27:28 IRDT 2014
شما میتونید نشان دستورات خودتون رو با توجه به توضیحاتی که در بخش محیط ها گفتم تغییر بدید.
عبارات کنترلی معمولا روند اجرای برنامه را از حالت معمول خارج میکنند. عبارات کنترلی در پایتون عبارتند از: break, continue, pass
عبارت کنترلی break
این عبارت روند معمول اجرای حلقه را متوقف میکند. دقیقا مانند همان کاری که در زبان c شاهد اون هستیم. معمول ترین راه استفاده از break آن است که شما ی شرطی رو در حلقه دارید بررسی میکنید و وقتی که شرایط به اون رسید بهش بگید دیگه باقی حلقه رو ادامه نده و از حلقه خارج بشه. اگر شما از حلقه های تو در تو استفاده میکنید و عبارت break رو قرار میدید وقتی حلقه break میکنه از بلاکی که در اون از break استفاده میکنید حلقه خارج میشه و به بلاک بعدی میره یعنی ممکنه حلقه بیرونی شروع کنه به ادامه اجرا.
شمای کلی اون به صورت زیر است:
وقتی شما یک برنامه رو روی یونیکس یا لینوکس اجرا میکنید سیستم عامل شما یک محیط خاص رو برای اون برنامه اختصاص میده. تون محیط همه اون چیزی رو که برنامه شما برای اجرا شدن بهش احتیاج داره رو در اختیارش قرار میده.
وقتی شما یک دستوری رو توی سیستم اجرا میکنید یا چیزی رو ایجاد میکنید و ... سیستم برای شما یک پراسه ایجاد میکنه.
هر پراسه یک آی دی داره که به اصطلاح بهش Process ID یا pid گفته میشه. همچنین هیچ دو پراسه های با آی دی های یکسان ذر سیستم وجود نخواهند داشت.
شروع پراسه
برای به اجرا در آوردن ی پراسه شما دو راه دارید:
- Foreground Processes
- Background Processes
پراسه های Foreground
هر پراسه ای که در foreground اجرا میشه یک خروجی رو برای شما به نمایش میذاره. معمولا دستور ها در حالت عادی به این حالت اجرا میشن. به عنوان مثال:
$ ls ch*.doc
ch01-1.doc ch010.doc ch02.doc ch03-2.doc
ch04-1.doc ch040.doc ch05.doc ch06-2.doc
ch01-2.doc ch02-1.doc
همونطور که شما میبینید خروجی دستور ls در صفحه نشون داده شده است.
حلقه های for در پایتون این قابلیت رو دارن که بتونن یک جمله یا لیست یا رشته و یا هرچیز دیگه ای رو به صورت متوالی انجام بدن یا خروجی اون رو چاپ کنن.
قاعده
قاعده استفاده از حلقه های for در پایتون به صورت زیر است:
for iterating_var in sequence:
statements(s)
مقدار یا عبارتی که بعنوان iterating_var مشخص می شود تا هنگامی که sequence ادامه داشته باشد بررسی میشود.
شمای کلی
