# apt-get install tor
$ torsocks ssh root@x.x.x.x

# apt-get install tor
$ torsocks ssh root@x.x.x.x
قصد دارم در این پست به شما نحوه افزودن فونت های فارسی رو آموزش بدم. برای اضافه کردن فونت به سیستمتون دو روش وجود داره. روش اول که روش ساده ای هم هست فقط برای یوزری که با اون در حال کار هستید جواب میده. اما روش دوم روشی کلی و کمی پیچیده تر هست که برای همه یوزرهای ماشینتون جواب مده.
این فونت ها طبیعتا در libre office مورد استفاده قرار خواهند گرفت. برخی از اون ها رو که من برای شما از جایی برداشتم میتونید ببینید:
خوب برای اینکه شما بتونید این قلم ها و چند قلم دیگه رو داشته باشید باید فایلی که براتون قرار دادم رو از اینجا دانلود کنید. بعد از اینکه این فایل رو دانلود کردید باید اون رو باز کنید.
۱) روش اول (روش ساده - برای یوزر خاص) :
قبل از باز کردن اون شما باید اول یک دایرکتوری داخل پوشه home خودتون ایجاد کنید. برای این کار باید دستور زیر رو وارد کنید:
$ mkdir ~/.fonts
اگر شما هم در ترمینال دستور date رو زدید و به جای اینکه به شما خروجی رو در قالب حروف فینگلیش بده از حروف فارسی استفاده کرد و ی چیزی به صورت زیر رو نمایش داد باید برید و اون رو تغییر بدید (اگر مایل بودید):
$ date
سهشنبه ۲۲ ژوئیه ۱۴، ساعت ۱۸:۲۵:۴۸ (IRDT)
البته به این خوشگلی که در بالا میبینید در ترمینال دیده نمیشه. برای همین معمولا میریم عوضش میکنیم.
خوب برای تغییر اون باید به System Settings برید و از اونجا گزینه Language Support رو بزنید. بعد از اون تب Regional Formats رو انتخاب کنید تا پنجره شبیه به پنجره زیر براتون به نمایش در بیاد:
str.isalpha()
#!/usr/bin/python
str = "this"; # No space & digit in this string
print str.isalpha();
str = "this is string example....wow!!!";
print str.isalpha();
True
False
str.isdigit()
#!/usr/bin/python
str = "123456"; # Only digit in this string
print str.isdigit();
str = "this is string example....wow!!!";
print str.isdigit();
True
False
از همه چیز مهمتر حفظ خونسردی و اعتماد کردن به لینوکسه :) . لینوکس هیچ جا شما رو لنگ نمیذاره و کاری رو که ازش بخواین مثل ی بچه ی حرف گوش کن انجام میده.
این آموزش من دو روش که متشکل از دو دستور cat و dd هست رو براتون توضیح میدم.
امروز تصمیم دارم تا به آموزش بوت کردن فلش از روی یک فایل iso بپردازم. این کار معمولا برای نصب سیستم عامل از روی فلش استفاده میشه. الیته پیشنیاز این آموزش کار کردن با دستورات df و fdisk و umount, mkfs و شاید هم mlabel و البته dd هست. من هم ابتدا ی آموزش مختصری درباره این دستورات میدم.
نکته : این پیشنیازها صرفا برای مدیریت بهتر است. این کار در اصل با همون فرمان cat به تنهایی هم انجام میشه. منتها برای اینکه بدونید چه اتفاقی داره میافته و جریان از چه قراره بهتر بود توضیحاتی خدمتتون بدم.
df
این دستور برای بدست آوردن فضای خالی و استفاده شده و نشون دادن پارتیشن ها در لینوکس استفاده میشه. قاعده استفاده از این دستور به صورت زیر است:
# df [options] [file]
شما میتونید از h- هم برای اینکه حجم پارتیشن ها رو بر حسب کیلو بایت و مگا بایت و ... ببنید استفاده کنید. به مثال زیر توجه کنید:
# df -h
Filesystem Size Used Avail Use% Mounted on
rootfs 462M 173M 266M 40% /
udev 10M 0 10M 0% /dev
tmpfs 394M 684K 393M 1% /run
tmpfs 5.0M 0 5.0M 0% /run/lock
tmpfs 787M 472K 786M 1% /run/shm
/dev/sda2 488M 128K 487M 1% /boot/efi
/dev/sda3 28G 11G 16G 41% /home
/dev/sda8 369M 111M 240M 32% /tmp
/dev/sda6 6.5G 3.7G 2.5G 60% /usr
/dev/sda7 2.8G 588M 2.1G 22% /var
/dev/sdc1 222M 222M 0 100% /media/Debian 7.4.0 amd64 1
در بخش قبل اگه یادتون باشه ی توضیحاتی درباره رشته ها در پایتون دادم و حالا میخوام از توابع و ماژول هایی که برای رشته ها نوشته شده براتون بگم:
capitalize
این تابع قواعد نگارش رو در متن درست میکنه و جاهایی که نیاز هست رو به حر.ف بزرگ تبدیل میکنه. قاعده استفاده از این تابع به صورت زیر است:
str.capitalize()
#!/usr/bin/python
str = "this is string example....wow!!!";
print "str.capitalize() : ", str.capitalize()
str.capitalize() : This is string example....wow!!!
center
این تابع رشته ها رو میگیره و حاشیه اون رو با مدلی که شما تعریف میکنید تغییر میده. قاعده کلی استفاده از این تابع به شکل زیر است:
str.center(width[, fillchar])
#!/usr/bin/python
str = "this is string example....wow!!!";
print "str.center(40, 'a') : ", str.center(40, 'a')
خروجی اسکریپت به صورت زیر خواهد بود:
str.center(40, 'a') : aaaathis is string example....wow!!!aaaa
سلام. اگر یادتون باشه چند وقت پیش ی پستی با عنوان گذاشتن پسورد برای grub توی وبلاگ قرار داده بودم که اونجا به آموزش قرار دادن پسورد برای grub در لینوکس پرداختم. اون آموزش در اصل برای این بود که کسی نتونه به ماشین شما دسترسی root بگیره.
حالا میخوام این قضیه رو بیشتر بشکافم تا ببنیم که چه طور میشه روی ماشینی که روی گرابش پسورد ست نشده دسترسی root گرفت.
امروز تصمیم دارم در رابطه با رشته ها در پایتون کمی مطلب بنویسم. فکر کنم خوانندگان عزیزی که تا حالا پایتون رو با من جلو اومده باشند متوجه پیشرفت خودشون و آموزشی که میبینن شده باشند. چون شما کم کم میتونید ی بازی هایی با زبان پایتون بکنید و محاسبات ریاضی و ... رو انجام بدید. امروز و روزهای دیگه که مطلب رشته ها در پایتون رو تموم کنم حتما متوجه میشید که روند پیشرفتتون داره بهتر هم میشه.
رشته ها یکی از معروفترین انواع داده ای در زبان پایتون هستند که اون ها رو میتونیم بین " " و ' ' و یا """ """ بیاریم. برای مثال فرض کنید دو متغیر داریم که میخوایم بهشون مقدار رشته ای به صورت زیر تخصیص بدیم:
var1 = 'Hello World!'
var2 = "Python Programming"
دسترسی داشتن به رشته ها
نوع کاراکتری در پایتون عملا چیز بی معنایی هست و شما برای دسترسی داشتن به بخشی از رشته باید بدونید در پیاتون چیزی به اسم زیر رشته داریم و برای اون باید از علامت [] استفاده کرد.
برای درک بهتر یک مثال قرار دادم که توش دو رشته تعریف شده و ادامه ماجرا:
#!/usr/bin/python
var1 = 'Hello World!'
var2 = "Python Programming"
print "var1[0]: ", var1[0]
print "var2[1:5]: ", var2[1:5]
بعد از اجرا خروجی به صورت زیر دریافت خواهید کرد:
var1[0]: H
var2[1:5]: ytho
همونطور که میبینید در رشته ها هر کاراکتر یک مقدار اندیسی داره که این مقدار از 0 شروع میشه. در var1 صفرمین کاراکتر برابر H و در var2 وقتی مینویسید از ۱ تا ۵ برو به این معناست که از کارکتر یکم شروع کن و تا قبل از کاراکتر پنجم رو چاپ کن.
آرایه های در shell قادر به ذخیره مقادیر هستند به این معنی که هر اندیس آرایه یک مقدار رو میتونه در خودش ذخیره کنه. shell میتونه مقادیر مختلفی از آرایه ها رو در خودش ذخیره کنه . در اصل آرایه ها گروهی از متغیرها هستند. به جای اینکه نیاز باشه برای هر متغیر هر بار یک نام انتخاب بشه میتونید اونها رو با اندیس های مشخصی انتخاب کنید و هر زمان که نیاز بود اون ها رو صدا بزنید.
تعریف آرایه ها
برای تعریف کردن آرایه ها در bash شما میتونید به صورت زیر برای اندیس های مختلف مقادیری رو تعیین کنید:
NAME[0]="Muhammad"
NAME[1]="Ali"
NAME[2]="Zahra"
NAME[3]="Hassan"
NAME[4]="Hossein"
برای صدا زدن هر یک از اون ها شما میتونید مثلا به صورت زیر عمل کنید:
$ echo ${NAME[0]}
Muhammad